Parents

In the race for improvement in carreer, for stability in life, yearning for earnings and busy in aspiring to own everything the money can afford has made us an arrow in the hands of an hunter. Only single ambition and nothing else.

All these aspirations and the relative anxieties in the youth have made them self-centred and in the process are losing many a precious moments of their life, losing many a bond of affections. As some one aptly said"they have the memory of their mother"s lullaby; but not time to call "Maa".

Few have forgotten to talk through their hearts. Only lips are making sounds and it is not far away when they can even think of their parents. In these days of fast improving communication facilities, there is an abundent communication gap between the generation.

Where are we destined to go? It is questioning the basic human relationships and their existence.

OH SWEET LIFE PLEASE TELL ME
WHAT WILL HAPPEN TO THIS LIFE
WHOSE EVERY MOMENT IS SPENT FOR DEATH
AND THERE IS NO TIME TO LIVE.

న్యూ year

Another mile stone. The mooving time showing its indicator.
Just stop and look behind. Everything is blank.
Nothing earned and nothing won.
Just moving along. From shadows to shadows.
From a dismal to a big dismal.

In this long span of life, moving along the times and crossing
many a destinations, i have nothing worth to remember. All the
experiences are ended in despair and distress. The obscure smoke screens
of incidences left their abstract paintings on my heart.

Destination?
Oh my goodness! I never knew or thought of it. Just like a commutor
thrown into the compartment, i went on my journey with no thought or plan.
Never felt like stopping a while and think. Either no chance even to do so.

When the tide bursts into the bank and white fumes are raised, i felt the
unrippled laughters of my childhood and the warm dreams and aspirations of
my youth.

The tide is broken and gave way to another.
So is my life wretched in the weight of responsibilities.
In fulfilling the needs and preserving for their future,
my present is lost in oblivion.

న్యూ ఇయర్

కొన్ని విచిత్రాలు

విజ్యానం విచిత్రాలతో మొదలువుతుంది.
విజయం మజిలీ కాదు కేవలం దారి మాత్రమే.
మనమాశించే గమ్యానికి అడ్డదారులంటూ ఉండవు.
సెలయేరు నీటికి ,అడ్డుపడే రాళ్ళకి మద్యని ఘర్షణలో ఎప్పటికి
నీటికే విజయం. కారణం బలం కాదు, నిరంతర కృషి పట్టుదల.
జీవితంలో చాల దృశ్యాలు మన కళ్ళని ఆకర్షిస్తాయి. కాని కొన్ని
మాత్రమె హృదయాన్ని తడతాయి . వాటిని పదిలంగా దాచుకో.
ఆటంకాల మధ్యలోనే అవకాశం దాచుకొని వుంటుంది.
తీరాలనుంచి దృష్టిని మరల్చగల ధైర్యమే నిన్ను కొత్త సంద్రాల వేపు లాక్కేలుతుంది.
సూర్యుడి కెదురుగా నిల్చో నీడలు కనిపించవు.
నీ దిశా నిర్దేశినం నుంచి నీ దృష్టి తప్పినపుడే
ఆటంకాలు ఎదురవుతాయి
.

Life is too short

In this age of uncertainities, the life is too uncertain. We never know how the
coming moment is to play on us.

Often I feel, what is that thing that will remind me if I am no more among them.
People just drop a tear or two and forget me. I am not reconciled with the
fact that why should I care that people should remember me when my existence itself
is not there amongst them.

Still I feel feverishly that I should leave something in the world so that they can
think of me.
I thought of several things, projects, programmes and monuments to keep my memory alive. Of all, I thought that let me do a small favour to any one who comes across me within my little available opportunities and keep them happy. I wish to make it a point that everyday, I do some thing good to people and keep them smiling. May God bless me to help me in this small endeavour.

ఫ్రీడం ఇస్ నాట్ ఫర్ ఫ్రీ

భయంకరమైన యుద్ధం
రెండు ఇజాల మధ్య రగిలిన ద్వేశాజ్వలలు,
రెండు దేశాల మద్య సమన్వయలోపం
వ్యతిరేకితలని ఉదరగొట్టి, భూతద్దాల్లోంచి
చూపిస్తో రెండుగా విభజింపబడిన విశ్వం
కారణం ఏదైనా రణం తప్పలేదు
ఉపన్యాసాలతో ఉద్రేకాలని పెంచి
రెచ్చగొట్టే నాయకులూ
ఫిరంగిల ప్రథిద్వనిల్లొ
హృదయ వేదేనల హహాకరలేవరికి వినిపిస్తాయి
చీకటిరేకులు విశ్వాన్ని విచ్చుకట్టుల్లా
ఆకలి తీరని బకాసురుల్లా
ఆక్రమించుకున్నపుడు
అమ్బులేన్చుల అలారం చప్పుల్లో
అవయవాలు తెగి అంచనాలకోసం
మిగిలిన కళేబరాల లెక్కింపులో
మానవత మానభంగాన్ని ఎవరు గుర్తిస్తారు?

అందుకే!
స్వేచ్ఛా కు ఖరీదు కట్టే
శరాబులున్నారి విశ్వంలో.

Jeevitham

ఈ చీకటి రాతిరిలో చిరు దీపాన్ని వెలిగించు
ఈ మసకబారిన కళ్ళకి కాసింత వెలుగు ప్రసాదించు
ఈ నిస్తబ్ద మస్తిష్కంలో చిరు స్పందన కలిగించు
జీవితం ఎలాగైనా సాగనీ
జీవనానికి కావలసిన చైతన్యాన్ని ప్రసాదించు
కాన్తిహినమైన ఈ కళ్ళల్లో
కాస్తంత కదలికల్ని,
కదలని ఈ కాళ్ళు చేతుల్లో
కాస్తంత చురుకుని prasadinchu